Święty gość

W Krakowie umarł pewien gość,

w mojej opinii człowiek święty,

bo nie klął jak szewc, lecz "psia kość"

krzyczał, gdy płacił alimenty.

Cichutko na mej klatce spał,

i o porządnych śnił kobietach,

gdy mały łyk brzozówki brał

i chleba krztynę, jak asceta.

Czasami do kościoła szedł,

w ostatniej ławce się rozsadzał

i nabożeństwa mącił bieg,

gdy dziwną mową z niebem gadał.

Brodę miał długą niczym mnich

I reklamówki cztery z Lidla

a w reklamówkach czterech tych

napitek miał dla siebie i dla

kompanów, którzy o nim "mistrz"

mówili i chwiejącym krokiem

szli, gdzie ich powiódł ów mistrz, gdyż

on miał szacunek pod mym blokiem.

Lubiły go sąsiadki te,

które bezdomne karmią koty,

bo czasem dał im puszki dwie,

których już nie miał jeść ochoty.

Gdy odszedł wielki stał się cud,

przez tydzień nikt się tu nie upił.

To tylko święty sprawić mógł,

a kto nie wierzy, ten jest głupi.

Wiersz dla ciebie

W popielniczce papieros się tli,

w filiżance - kawa zziębnięta,

czytam mail, piszesz bym nie był zły,

lecz przyjedziesz dopiero na święta.

czytam mail, piszesz bym nie był zły,

lecz przyjedziesz dopiero na święta.

Dzieci cicho w łóżeczkach już śpią,

chrupek garść nasypałem znów kotu

i pod nosem zakląłem: - psia kość,

do świąt jeszcze jest ponad pół roku,

więc pod nosem zakląłem: - psia kość,

do świąt jeszcze jest ponad pół roku.

Do piwnicy poszedłem, by tam

sprawdzić, czy ktoś nie ukradł choinki,

ręce potem umyłem i łza

popłynęła na widok twej szminki.

ręce potem umyłem i łza

popłynęła na widok twej szminki.

Zapomniałaś ją zabrać, bo już

trzeba było gnać na lotnisko,

więc została i czeka wciąż tu

tak, jak czeka dokoła tu wszystko.

więc została i czeka wciąż tu

tak, jak czeka dokoła tu wszystko.

Kraków już się układa do snu,

na zajezdni śpią smacznie tramwaje,

sąsiad kaszle, nie może wziąć tchu,

bo zbyt mocno pachnie mu majem.

sąsiad kaszle, nie może wziąć tchu,

bo zbyt mocno pachnie mu majem.

Psy bezdomne gryzą się gdzieś

niedaleko, bo dobrze je słyszę

i to wszystko układa się w treść

wiersza, który dla ciebie piszę.

i to wszystko układa się w treść

wiersza, który dla ciebie piszę.

W popielniczce papieros się tli,

w filiżance - kawa zziębnięta,

czytam mail, piszesz bym nie był zły,

lecz przyjedziesz dopiero na święta.

czytam mail,

piszesz bym nie był zły,

lecz przyjedziesz

dopiero

na święta.

     Ref.

     Sukiennice błyszczą jak weselny tort,

     a kwiaciarki przeceniają zwiędłe róże,

     stary kloszard klnie na wszystko:
     - Niech to czort!,
     - Niech to czort!,

     wtedy chcę, by wieczór ten trwał jak najdłużej.

Trębacz hejnał gra najgłośniej jak się da,

by zagłuszyć jarmark ten z Małego Rynku,

młoda para z Mickiewiczem zdjęcie ma,

bo jej nie stać, by wesele mieć w Wierzynku,

     Ref.

     Sukiennice błyszczą jak weselny tort,

     a kwiaciarki przeceniają zwiędłe róże,

     stary kloszard klnie na wszystko:
     - Niech to czort!,

     - Niech to czort!,

     wtedy chcę, by wieczór ten trwał jak najdłużej.

Gdy w ogródkach dookoła słychać śmiech,

przy Floriańskiej Bramie mniej handlarzy kiczem,

do dziewczyny obok chłopak mówi: -- niech

jak ten wieczór będzie piękne nasze życie.

     Ref.

     Sukiennice błyszczą jak weselny tort,

     a kwiaciarki przeceniają zwiędłe róże,

     stary kloszard klnie na wszystko:
     - Niech to czort!,

     - Niech to czort!,
     wtedy chcę, by wieczór ten trwał jak najdłużej.

Na Rynku Głównym hula wiatr

i tak jak z cebra leje,

zmoknięty gołąb na gzyms siadł,

jakby miał wciąż nadzieję,

że może ktoś mu rzuci chleb,

albo złociste ziarno,

lecz, że mu całkiem zlało łeb,

nadzieje ma już marną.

Na Rynku Głównym hula wiatr,

z ogródków zionie pustką,

jedynie Piotr Skrzynecki nad

stolikiem jakby usnął

i jakby śpiąc, uśmiecha się

do Pana, który z nieba

patrząc na niego, stwierdził, że

trochę mu polać trzeba.

Wolno płynie tu Wisła leniwa,

wolniej tutaj biegają dzieci,

wolno tu się poezję przeżywa,

wiersze wolne tu piszą poeci.

Pogotowie też jeździ tu wolno,

bo w tych korkach szybciej się nie da,

przez co chorym tutaj też wolno

zakląć wolno, gdy zajdzie potrzeba.

A potrzeba zachodzi tu wolniej

niż w Warszawie, Wrocławiu, czy Gdańsku,

bo wiedziemy tu życie spokojne,

nawet jemy tu wolno, po pańsku.

Tu w Krakowie powoli czas biegnie,

z życia wolno powoli się cieszyć,

a po śmierci tu wolno trup blednie,

bo tym bardziej nie musi się spieszyć.

Na Placu Marii Magdaleny

skaterzy deski odłożyli

i tłum przechodniów stanął niemy,

bo jakże mówić w takiej chwili?.

Muzyka się sączyła cudnie,

dźwięk odbijały grube mury,

anielskie było to południe,

Skarga też słuchał, patrząc z góry.

Kiedy ucichła wiolonczela,

przez dłuższą chwilę trwała cisza,

taka świąteczna, jak niedziela.

Żałuje niech ten, co nie słyszał.

Na Bulwarach Wiślanych

Po imprezie zalany

na Bulwarach Wiślanych,

które wiły się bardziej, niż zwykle,

zobaczyłem dziewczynę,

oczy mokre i sine

usta miała, choć piękne niezwykle.

Czy się z nieba żar leje, czy siąpi,

nawet wtedy, gdy wieje, że hej,

ona nigdy uśmiechu nie skąpi,

choć niektórzy są skąpi dla niej,

a konwalie ma takie pachnące,

że pojadę następnym tramwajem,
bo się kończą konwalie kwitnące

i dopiero powrócą tu z majem.

Miedziane pukle jej włosów
Skrywała chusta gołębia,
Jej oczy - zwierciadło losu -
Ciemna wiślana głębia.

Chciałem ją chwycić za rękę,
Na kawę pójść na Szeroką...,
Ona jak mgła się rozwiała,
Wzleciała ku szarym obłokom.

Szukałem jej wszędzie, przy mykwie,
Pytałem "Pod Orłem" - w aptece,
Na Kupa, Meiselsa, pod rondlem,
Na strychu, piwnicy, za piecem.

Klezmerzy grają w "Arielu",
Tu pachnie pascha, tam czulent
Choć ludzi wokoło tak wielu,
Nikt Sary nie widział, w ogóle.

Profesor fizyki kwantowej

Profesor fizyki kwantowej,
Twórca dowodów i koncepcji,
Choć poznał jądro atomowe,
Miał w sprawach serca brak percepcji.